We zijn in een andere wereld gestapt
Corona heeft de wereld veranderd. De impact op personeel en organisatie is enorm. Veel van wat vroeger normaal was, staat nu ter discussie. Met ineens andere gesprekken tussen werkgevers en werknemers.
De ochtendstress verdampt
We zijn in een andere wereld gestapt. Eerst reden we massaal in de vroege ochtend naar het werk. De ochtendstress herken je vast: “Ohw, ik moet om half negen beginnen!” of “Oei, ik ben bijna te laat!”. Nu staan we ‘s ochtends op, eerst even een lekker ontbijtje en dan starten we de computer. Kopje koffie, even bellen met een collega. Lekker relaxed, soms nog in je pyama. We leven echt in een nieuwe realiteit.
Thuiswerken
In het begin moesten we er nog aan wennen, aan dat thuiswerken. Maar nu blijkt dat sommige mensen het ook eigenlijk wel heel prettig vinden. Vóór de coronaperiode kwam het thuiswerken maar niet van de grond. De secretaresse moest voorheen iedere dag naar kantoor. Nu vindt de directeur het prima dat ze vanuit huis werkt. Zoom voorziet in het beeldcontact. En nu we er aan gewend zijn, gaat het eigenlijk prima.
Wat maakt nu dat het nu ineens wel kan, vraag ik me af.
Heeft het met vertrouwen te maken? Of met controle? Nu we geen keus hebben, blijkt dat werkgevers het prima vinden dat hun mensen enkele dagen per week thuiswerken. Of later beginnen en ‘s avonds langer doorgaan. Ik hoop dat een heleboel van dit soort dingen blijft. In aangepaste vorm misschien, maar dat we het keurslijf van voor de coronaperiode, definitief afwerpen.
Ook goede dingen
Ik doe niets af aan het leed dat door corona bij veel gezinnen is ontstaan, maar het heeft ook goede dingen gebracht. En ik denk – hoop zelfs – dat die goede dingen blijven. De carpoolplaats stond eerst bomvol en nu zie ik nog steeds lege plaatsen. Ook in het onderwijs kan nu veel meer online.
Mogen of moeten
Het gesprek over thuiswerken is veranderd. Er zijn zelfs rechtszaken gevoerd over het afdwingen van thuiswerken. Dat lijkt mij persoonlijk niet de manier om met elkaar het gesprek hierover te hebben. Maar bijzonder blijft het dat als thuiswerken mag, het niet kan en zodra het moet, dan kan het wel. De kaarten liggen bij het gesprek over thuiswerken en werktijden anders op tafel nu. Sommige werkgevers vinden dit lastig. En dat snap ik wel.
Het gesprek verandert
Het gesprek over variabele werktijden is ook veranderd. Werknemers met schoolgaande kinderen merken dat je werkdag starten om half negen, toch wel wat prettiger is dan beginnen om acht uur. Werkgevers worden haast gedwongen om nu een ander gesprek te voeren. De één wil op kantoor werken en de ander juist thuis.
Houd de sjeu erin
In organisaties wordt een groter beroep gedaan op flexibiliteit en onderling begrip. De vraag ligt op tafel hoe je het nu goed kunt organiseren en wat je van elkaar verwacht. Ik zie creatieve oplossingen nu. Vooral in gezinnen met schoolgaande kinderen zou het toch mooi zijn dat de kinderen niet voor dag en dauw naar de opvang hoeven? En online vergaderen is veel efficiënter dan het fysiek vergaderen. De koetjes en kalfjes doen niet meer mee. Toch geeft dat laatste natuurlijk wel de sjeu aan het werk. Het moet allemaal niet te kil en clean worden vind ik.
Onderzoekt alles en behoud het goede
Kortom, ik denk dat er nu kansen zijn die we maar beter kunnen benutten. We moeten voorkomen dat we straks weer in het oude stramien vervallen. Dat risico ligt toch wel wat op de loer. Ik raad werkgevers en werknemers aan om hier eens apart voor te gaan zitten. Heb het er eens over met elkaar wat je van deze periode hebt geleerd. Dat zijn vaak meerdere aspecten. En kijk dan eens met elkaar wat je kunt benutten, wat je wilt houden.
Je staat er niet alleen voor
Ik help je bij dit gesprek met medewerkers. Het levert je verrassende inzichten op over wat deze periode voor jou, je personeel en je organisatie betekent. En dan zie je echt kansen. Dat weet ik zeker. Neem gerust eens contact met me op.
