Als het kalf verdronken is dempt men de put. Wij mensen zijn soms behoorlijk eigenwijs, een mens blijft maar een onvolmaakt wezen, helaas. Ik word ook vaak geroepen bij bedrijven als er ‘gedoe’ is. Gedoe met arbeidscontracten.
Gedoe met ziekteverzuim. En gedoe als het niet meer loopt tussen mensen.
Als de een niet meer doet wat de ander wil. Als de hakken diep in het zand zitten of dreigen te gaan zitten.
Werknemers nemen dan heel snel het woord ‘tranisitievergoeding’ in de mond. Of roepen: “ik gooi het op Facebook hoor.” Hoe vaak heb ik dat al niet gehoord?
Ik ben er niet van onder de indruk. Soms rollen er dan ook nog eens belachelijke bedragen over tafel met transitievergoedingen enzo.
Werkgevers gooien dan nog eens wat olie op het vuur en verschansen zich in dergelijke situaties in formaliteiten, regels en eisen en blazen ook hoog van de toren.
Kortom, de emoties lopen dan soms hoog op. Hetgeen de boel niet echt oplost. Terwijl ik nogal van het praktische ben, doen wat werkt.
Dan word ik ingeroepen als P&O adviseur. Je zou mij ook masseur kunnen noemen. Moeder voor mijn part, I don’t care. Want ik begin de boel wat los te wrikken. Wat vastgeroeste opvattingen wat zachter te maken. Te drukken op spieren waar niet graag op gedrukt wordt. Tja, dan hebben partijen soms wat pijn een paar dagen en wat om over na te denken.
“Wil je gelijk of wil je geluk?” roep ik dan soms.
Want waarom zou je als werknemer nog 10 of 20 jaar in een baan zitten waar je totaal geen plezier meer hebt?
Waarom ben je zo bang dat het allemaal minder wordt als je die “vreselijke baan” niet meer hebt? Wat is dat voor rare gedachte eigenlijk?
Ik hou mensen in zulke situaties graag een spiegel voor. Dat geldt net zo goed voor werkgevers, want wees eerlijk, ga je niet te snel op de formele toer met regel zus en regel zo? Alsof dan de motivatie van je medewerker terugkeert. Helaas…
Gedoe. Personeelsgedoe. Voorkomen is beter, door je zaken goed op orde te hebben. ‘Ellendige zaken’ wellicht, al die P&O taken, terwijl jij je op je zaak wil richten, je klanten.
Ik neem het je graag uit handen, dat weet je. En ik snap dat je soms ook met ‘gedoe’ te maken hebt.
Dan mag je mij ook bellen en ga ik aan de slag als bemiddelaar. Als masseur. Als moeder. Alle rollen heb je verenigd in mij.
“Een klein poppetje” noemt een klant mij. Ik vind het niet erg, Mijn lengte is niet indrukwekkend inderdaad, (1.65m). Ik ben er al lang aan gewend. Waar ik ook al lang aan gewend ben is dat ik niet onder de indruk ben van alles wat met macht, conflicten en gedoe te maken heeft.
Ik los het graag op, nuchter en zakelijk met de kennis die je nodig hebt als je er zelf niet meer uitkomt.
Of je nu werkgever bent. Of werknemer.
