Code rood
Oh, wat heerlijk! Dresscode: lente! De zon straalt, de hele wereld om ons heen wordt weer mooier. Terrasjes vullen zich en we gaan er weer op uit! De paasvuren waren verboden omdat het nu alweer te droog te was. Hmm, wie weet, zou er straks weer een code rood worden afgekondigd?
Dresscode: Rokjesdag
“Oh, wat is het heet”, je ziet het al voor je. Nog maar even en de mussen vallen weer van het dak van de warmte. En ook op het werk dringt code rood zich aan je op. Want wat trek je aan? Of misschien wel uit? Ik heb het wel meegemaakt hoor. In een bedrijf waarin een leidinggevende ineens kwam opdagen in een outfit die hem op een zonnige zomervakantiedag in de Efteling niet zou misstaan. Korte broek. Teenslippers. Zijn leidinggevende vond er van alles van. “Dit kan écht niet!” riep hij. Maar met een knikje richting de kortgerokte secretaresse aan het eind van de gang zat het gesprek direct op een dood spoor: “En, daar heb je geen problemen mee natuurlijk. Maar wat is het verschil?”
Oververhit
Dit is hoe deze zaken ongeveer verlopen. Maar hoe los je ze dan op? Dat heeft wat mij betreft veel met normen en waarden te maken. Aan de andere kant, dat maakt het misschien ook gelijk zo moeilijk bespreekbaar. Er is ook iets van een cultuur waarbij van een vrouw wordt getolereerd dat ze in een kort rokje op het werk verschijnt. Leg het dan nog maar eens uit waarom een man dan niet met een korte broek naar kantoor kan komen. Maar we hebben het er niet met elkaar over. Er staat niet vaak iemand op met het voorstel om eens te bespreken wat we nu met elkaar belangrijk vinden.
Kwestie van goede smaak
Een dresscode is een lastig issue. Ik begrijp dat ook wel hoor. Het heeft met goede smaak te maken. Wat de één mooi vindt, vindt de ander niet mooi. En dat geldt niet alleen voor kleding, het komt ook voor bij discussies over tatoeages en piercings. Mijn normen en waarden zijn de jouwe niet. Het heeft allemaal met uitstraling te maken. Hoe zie jij je als medewerker van het bedrijf? Zie jij jezelf als visitekaartje, als ambassadeur of krijg je er gewoon je salaris ‘en verder zien ze maar’.
Lastig bespreekbaar. Dus bespreken we het niet.
Als een onderwerp niet wordt besproken, wordt er ook niets afgesproken. Dus wordt het ook niet opgelost. Wordt het wel besproken, dan weet iedereen van elkaar wat de manieren zijn. Dan ontstaat er een code. Een soort dresscode. Zo gaan we hier met elkaar om en zo werken wij aan de uitstraling van ons bedrijf.
Wat doe je als werkgever?
Wat doe je in een situatie zoals ik hierboven noemde? Zo’n situatie waarin die leidinggevende in zijn korte broek en op teenslippers verschijnt? Niet aanspreken is wat mij betreft geen optie. Ga in gesprek. Heb het over welke normen, waarden en cultuur je nastreeft. Wees transparant. Ga in gesprek over een eventuele dresscode. Hoe moeilijk het soms ook is, het is wel belangrijk.
Houd elkaar fris
Ik adviseer ondernemers om bij het aangaan van een arbeidsovereenkomst hier al afspraken over te maken. Dan weet je als werknemer direct vanaf het begin wat kan en wat niet kan. Ga er ook eens over in gesprek met je collega’s. Misschien kun je handvatten opstellen over dit soort moeilijk bespreekbare onderwerpen. Blijf het op de agenda zetten. Hou elkaar fris en scherp. En doe dat nu alvast, dan ben je de situatie voor.
Het goede voorbeeld
Leidinggevenden zijn wat mij betreft niet alleen sparringpartner. Ze geven ook het goede voorbeeld. Zo simpel is het. Zij geven richting. En kom je er met de kledingvoorschriften niet uit? Schakel mij maar in. Als modekoningin help ik graag bij dit gesprek. Ik wens je een mooie zomer!
