Een gedicht uit 1935 over de verantwoordelijkheden van het boerenambacht. Wie had toen kunnen denken dat er zorgboeren zouden komen? Op zorgboerderijen?
Maar het gaat mis
Die zorgboeren van vandaag de dag hebben ook een ambacht. En met flinke verantwoordelijkheden kan ik je zeggen. Ze zijn vaak ook vanuit een diepgeworteld persoonlijk belang ‘boer’ geworden. Net als de boeren toen in de jaren dertig. Hard werken, veel harder misschien zelfs dan ze ooit deden in loondienst, maar vrijheid en je eigen werkwijze krijg je ervoor terug. Maar daar het gaat mis. Daarover straks meer.
Waar is den mensch in het verhaal?
Dat persoonlijk belang, de beweegreden om zorgboer te worden heeft nog wel eens te maken met onvrede. Ouders kunnen bijvoorbeeld geen geschikte woon- of leerplek voor hun eigen kinderen vinden. Dat is dus een heel erg persoonlijke beweegreden om een zorgboerderij te starten. Maar ook kan de behoefte aan de menselijke maat een drive zijn: je vindt dat cliënten als nummer worden gezien. Of het stoort je dat er vooral over geld gesproken in organisaties. Waar is de mens in het verhaal?
De zaak vaak niet op orde
Wat ik regelmatig tegenkom in zorgboerderijen is dat de zaken op het gebied van personeel contractueel niet op orde zijn. In Nederland gelden er flink wat afspraken waar je je aan moet houden in deze branche. Dat is op het gebied van protocollering, training van medewerkers op het gebied van medicatie, je moet kennis hebben van complicaties die kunnen optreden of weten wat de consequenties zijn als je vergeet een medicijn te geven.
Ook moet je dingen vastleggen op het gebied van ‘min-max contracten’ of oproepovereenkomsten. Ik zie nog wel eens dat oproepcontracten maar doorgaan terwijl arbeidsrechterlijk gezien de medewerker allang een overeenkomst voor onbepaalde tijd heeft. De ‘zorgboer’ wilde flexibiliteit maar de realiteit is dan wel anders. Dat kan vervelende discussies geven.
Weet waar je het kunt halen
Ik vind dat een gemiste kans. Ik begrijp heel goed dat je als ondernemer vanuit je passie begint. Maar als werkgever moet je wel de spelregels kennen, toch? Ga dat vooral niet zelf allemaal lopen bedenken. Weet waar je het kunt halen. Ook dat is boerenslimheid.
Ineens voor tienduizenden het schip in
Nog zoiets: als ondernemer in de zorg moet je je aan de CAO houden. En geldt er een verplichte pensioenafdracht. En dat is niet altijd de praktijk. Wat een risico neem je dan! Want ook na vijf jaar kun je nog met terugwerkende kracht voor je voltallige personeel die pensioenafdracht ophoesten. Dat kan in de tienduizenden euro’s lopen.
Ik snap dat je bezig wilt met de zorg voor de cliënt. Maar kom op, je bent werkgever! Je moet wel weten wat je moet regelen voor je medewerkers. Heb je mensen aan het werk via een payroll constructie dan is dat een ander verhaal. Maar zijn ze op jouw bedrijfsnaam aan het werk dan moet je weten wat het betekent. En geloof me, hoe goed hij het ook bedoelt, dit is niet iets wat je aan je boekhouder of administratiekantoor moet overlaten. Dat is een ander vak. En helaas zie ik dat wel gebeuren af en toe. Met alle gevolgen van dien.
Betrek de personeelsboer
Ik ben nu bijvoorbeeld met een zorgorganisatie in gesprek die de uitzendkrachten graag in dienst wil nemen. Je kent het wel, er is krapte op de arbeidsmarkt en dan wil je de mensen graag aan je bedrijf binden. Dat kan heel verstandig zijn in de huidige arbeidsmarkt, maar het heeft consequenties die je wel moet kennen. Cruciale zaken waar jij als werkgever je wel bewust van moet zijn. Speelt iets dergelijks ook in jouw bedrijf? Betrek me er maar eens bij.
Ik kan je adviseren over wat je beter wel of niet kunt doen. En laat je de consequenties van de verschillende opties zien. En dan ben jij met deze personeelsboer een goede zorgboer.
